Een van mijn cliënten, laten we hem Robert noemen, is een succesvolle ICT-ondernemer. Hij werkt veel als interim-professional voor prestigieuze klanten en overheidsinstanties. Robert kan doorgaans goed overweg met mensen, zowel met mannen als vrouwen. Toch liep hij vast bij één specifieke opdrachtgever: een vrouwelijke CEO van een toonaangevend bedrijf.
Elke keer dat hij met haar sprak, kreeg hij last van spanningen, stress, hartkloppingen en een verhoogde bloeddruk. Dat verbaasde hem. Want waarom juist bij haar?

Toen hij dit met mij deelde, vermoedde ik dat er sprake was van een moederwond – een emotionele verwonding uit zijn jeugd. Tijdens onze sessies bleek dat hij als kind langdurig emotioneel was verwaarloosd door zijn moeder. Deze oude pijn werd in het contact met de CEO onbewust opnieuw geraakt.
Dat is niet ongebruikelijk. Emotionele wonden uit onze jeugd komen vroeg of laat weer naar boven. Niet om ons te pesten, maar omdat ze geheeld willen worden.

Gelukkig durfde Robert dit proces aan te gaan. In een aantal intensieve sessies werkten we met inzichtgesprekken, visualisaties en systemische oefeningen. Daardoor kon hij de situatie met andere ogen bekijken. De spanning nam af, en op een gegeven moment lukte het hem om ook met deze CEO op een open en constructieve manier te communiceren. Net als met al zijn andere klanten.
Het resultaat? Een succesvolle afronding van een belangrijk ICT-project, én een grote persoonlijke doorbraak.

Herken jij jezelf in dit verhaal? Resoneert het woord moederwond bij jou? Je bent van harte welkom voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

Veel jongens pasten zich vroeger aan. Aan wat ouders verwachtten. Aan wat de omgeving van ze vroeg. Aan wie ze dachten te móéten zijn om erbij te horen.
Sterk. Rustig. Behulpzaam. Aardig. Succesvol. Of juist onzichtbaar. En voordat ze het wisten, werd dat hun identiteit. Herken je dat?

Maar wie ben je zelf? Zonder al die rollen? Zonder de ‘goede zoon’? Zonder de ‘betrouwbare collega’? Zonder de ‘begripvolle partner’ die altijd maar inslikt wat hij écht wil zeggen?
Veel mannen die ik coach, ontdekken op een gegeven moment: Ik leef niet mijn leven. Ik speel een rol.
Niet omdat ze dat willen. Maar omdat het ooit nodig was om liefde, veiligheid of erkenning te krijgen.
Als coach help ik je niet om nóg beter te worden in dat spel. Ik help je om ermee te stoppen.
Om te worden wie je werkelijk bent. Zonder schuld. Zonder schaamte. Met kracht. Met rust. Met ruimte.

Als je jezelf in dit verhaal herkent, of iemand kent voor wie dit raakt: stuur me dan een bericht. Je bent welkom.

Op papier klopt het allemaal. Een goeie baan. Een gezin. Een mooi huis.
En toch… wringt er iets. Je lacht vaak, bent behulpzaam, zorgt goed voor anderen en doet wat er van je wordt verwacht.
Maar diep vanbinnen voel je: ik ben mezelf aan het kwijtraken.

Veel mannen die ik coach, herkennen dit gevoel. Ze zijn de “Nice Guy.” De man die altijd klaarstaat. Maar onder dat aardige gedrag blijkt iets anders te schuilen. Oude pijn.
Het jongetje dat vroeger niet gezien werd. Die zich uitsloofde om erbij te horen. Die de verkeerde signalen kreeg over liefde: dat je dat pas krijgt als je ‘lief’ doet.

Pleasen is geen karaktertrek. Het is een overlevingsstrategie. En die werkt… totdat je vastloopt. In je relatie. In je werk. In jezelf.

Als coach help ik mannen niet om nóg beter te functioneren in hun rol. Ik help ze om terug te keren naar wie ze werkelijk zijn. Zonder masker. Zonder moeten. Met kracht, zachtheid en waarheid.
Herken jij jezelf hierin? Of zie je dit bij iemand in je omgeving? Stuur me dan gerust een bericht. Je bent welkom.

Veel mannen zijn van binnen bang dat ze het niet goed doen. Naar hun partner. Naar hun kinderen. Naar vrienden of collega’s. En daarom proberen ze vaak conflicten te vermijden of de weg van de minste weerstand te kiezen. In de vorm van behulpzaamheid, vriendelijkheid en begrip. Iedereen kan op ze rekenen. En misschien ken je dat zelf ook wel.
Maar ondertussen loop je erop leeg. Want elke keer dat je ‘ja’ zegt tegen iets wat je eigenlijk niet wilt, zeg je ‘nee’ tegen jezelf. Tegen je grenzen, je wensen en je waarheid.

Het grootste deel van de mannen die ik coach, worstelt hiermee. Ze zijn bang om ‘nee’ te zeggen.
Niet omdat ze dat niet durven, maar omdat ze diep van binnen bang zijn voor een paar cruciale dingen. Voor afwijzing bijvoorbeeld. Voor de teleurstelling in de ogen van de ander. Voor het gevoel niet goed genoeg te zijn. Of voor het idee dat ze liefde of waardering verliezen als ze voor zichzelf kiezen.

Maar wat je dan misschien nooit hebt geleerd, is dit: grenzen stellen is niét egoïstisch. Het is respect voor jezelf. En pas als jij jezelf serieus neemt, kun je ook écht aanwezig zijn voor een ander.
Als coach help ik mannen om dat patroon te doorbreken. Niet met trucjes, maar door op zoek te gaan naar de oorzaak. Want daar ligt de sleutel tot echte verandering.

Herken jij jezelf daarin? Of ken je iemand voor wie dit speelt? Neem dan contact met me op: je bent van harte welkom.